مطابق ماده یک قانون بیمه بیکاری، افرادی میتوانند از مزایای قانون بیمه بیکاری برخوردار شوند که مشمول قانون تامین اجتماعی و قانون کار باشند و در زمره بازنشستگان، از کار افتادگان کلی، صاحبان حرف و مشاغل آزاد، بیمه‌شدگان اختیاری نبوده و از اتباع خارجی نیز نباشند.
علاوه بر این با توجه به ماده ۶ قانون مزبور، بیمه‌شدگان بیکار باید حداقل ۶ ماه سابقه اشتغال و پرداخت حق بیمه را دارا باشند و حداکثر ظرف مدت ۳۰ روز از تاریخ بیکاری، مراتب بیکاری خود را به ادارات تعاون، کار و رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام کنند.
مطابق ماده هفت قانون بیمه بیکاری نیز مدت پرداخت مقرری بیمه بیکاری با توجه به میزان سابقه پرداخت حق بیمه و وضعیت تجرد، تاهل یا تکفل بیمه شده تعیین میشود. بر این اساس جمع مدت پرداخت مقرری برای مجردین حداقل ۶ ماه و حداکثر ۳۶ ماه و برای متاهلین یا متکفلین حداقل ۱۲ ماه و حداکثر ۵۰ ماه است.
